During my experience with COVID last week, I realized how much I missed reconnecting with landscape art. Surprisingly, even from the confines of my bed while feeling unwell, my mind conjured up peculiar and unexpectedly surreal natural scenes, some of which were quite amusing.
These sketches are the result of my generative drawing exercises during my recovery. They served as a therapeutic activity for my mind, offering a similar effect to art therapy during self-quarantine.
After completing all my office work for this year ahead, I eagerly look forward to being able to travel and experience nature again.
ช่วงที่ป่วยโควิด ผมนอนทั้งวัน เกือบจะรวมถึงทั้งคืนด้วย นอนไปก็นึกถึงอะไรไปเรื่อย แต่หลัก ๆ คือคิดถึงสถานที่ธรรมชาติ ทั้งธรรมชาติจริง ธรรมชาติแปลก ๆ ที่สมองจินตนาการขึ้นมาเอง คิดถึงเวลาที่เราได้อยู่บนโลกนี้ ประสบการณ์ที่ดีที่เกี่ยวกับความรู้สึกเชื่อมโยงกับดาวโลกก็มักมาจากการได้ไปในสถานที่ที่ไม่มีมนุษย์ ไม่มีสิ่งก่อสร้างของมนุษย์ ก็เลยคิดถึงการทำงานศิลปะเกี่ยวกับธธรมชาติขึ้นมาอีกครั้ง
พอเริ่มลุกขึ้นมาทำอะไรมากขึ้นได้ แต่ยังต้องกักตัวอยู่ ก็ลองทำงานสเกตช์ชุดนี้ขึ้นมา ผมไม่ได้มีปรัชญาปริศนาธรรมที่ซับซ้อนอะไร เพียงต้องการออกกำลังกายทางความคิดหลังจากนอนพักผ่อนเยอะเกินไป อยากฝึกใช้สมาธิ ทำอะไรแก้เบื่อ ช่วงฟื้นตัวจากไข้ครับ
ผมไม่ค่อยได้ออกไปไหนนอกกรุงเทพฯ มานานแล้ว ถ้าทำโปรเจคงานประจำของบริษัทที่กำลังยุ่งอยู่เสร็จเมื่อไหร่ ก็อยากได้มีเวลาไปท่องเที่ยวตามสถานที่ธรรมชาติบ้างครับ
Saranont Limpananont
2023.05.31
*These sketches were made using Processing, visual art, and interactive media programming language.
